tanzimat servetifünun ve milli edebiyat döneminde hikaye ne demek?

Tanzimat Dönemi (1839-1876) ve Servetifünun Dönemi (1891-1910) arasında Osmanlı edebiyatında önemli bir gelişme yaşandı. Bu dönemde, Batı edebiyatının etkisiyle Türk edebiyatında hikaye ve roman gibi yeni türler ortaya çıktı.

Tanzimat Dönemi'nde hikayeler çoğunlukla gazete ve dergilerde yayımlanırken, Servetifünun Dönemi'nde ise edebi dergilerde daha çok yer aldılar.

Hikayelerin konusu genellikle toplumsal sorunlar ve olaylarla ilgiliydi. Tanzimat Dönemi'nde bu sorunlar genellikle Batılı reform fikirleri ile ilgiliyken, Servetifünun Dönemi'nde Batılılaşma tartışmaları ile ilgiliydi.

Tanzimat Dönemi'nde hikayeler genellikle realist bir tarzda yazıldı. Bu dönemdeki yazarlar, toplumsal sorunları ve gerçekleri yansıtmak için çalıştılar. Servetifünun Dönemi'nde ise hikayeler genellikle romantik bir tarzda yazıldı. Bu dönemdeki yazarlar, duygusal ve kişisel konulara odaklandılar.

Milli Edebiyat Dönemi'nde (1911-1923) ise hikayeler genellikle milli mücadele dönemi ve Cumhuriyet'in kuruluşu ile ilgiliydi. Bu dönemdeki yazarlar, milli bir kimlik ve Türk kültürüne vurgu yaparak hikayelerini yazdılar.

Bu dönemlerdeki önemli hikaye yazarları arasında Ahmet Mithat Efendi, Namık Kemal, Ömer Seyfettin, Halit Ziya Uşaklıgil, Sait Faik Abasıyanık, Refik Halit Karay, Yakup Kadri Karaosmanoğlu vb. yer almaktadır.